Κόντρα σε τρόικα και κρίση, οι κάτοικοι στο χωριό της Κρέστενας ζούνε στο δικό τους ρυθμό
Του Γιάννη Σπυρούνη
Η χοιροσφαγή και η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ταίριαξαν όμορφα χθες στα Μακρίσια. Το έθιμο που κρατά αιώνες στο χωριό και ο έρωτας τα βρήκαν μια χαρά, κάτοικοι και επισκέπτες, εκδήλωσαν τον έρωτά τους για το καλό κρασί, τους εκλεκτούς μεζέδες και την καλοπέραση, που είναι αλήθεια πως στα χρόνια της κρίσης, μας λείπει. Όμως στα Μακρίσια, έχουν αποδείξει πως στα δύσκολα ξέρουν να παλεύουν. Και με φόντο την κατάσταση στις Λίμνες, όπου όπως θα διαβάσετε σε άλλο ρεπορτάζ οι κάτοικοι βρίσκονται σε επιφυλακή, στα Μακρίσα το έθιμο της χοιροσφαγής, είχε χθες την τιμητική του.
Από νωρίς το πρωί οι νοικοκυραίοι… ξεκίνησαν το σφάξιμο των χοιρινών που μήνες πριν προετοιμάζουν για αυτή τη μέρα. Λίγο πριν το μεσημέρι, έχουν προχωρήσει πολύ στις διαδικασίες που ακολουθούν έως την Τρίτη που τα εκλεκτά κομμάτια χοιρινού θα καταλήξουν στις λάτες για να βγει μερικές εβδομάδες αργότερα το καταπληκτικό παστό, ή πιο γνωστά η τσιγαρίδα των Μακρισίων. Έτσι νωρίς – νωρίς και οι πρώτοι μεζέδες ήταν στη σχάρα, ενώ οι οικοδέσποινες είχαν ετοιμάσει το γιορτινό τραπέζι με όλα τα καλά, ντόπιο τυρί, ζυμωτό ψωμί, κρασί από το αμπέλι της κάθε οικογένειας, νοστιμιές που οι επισκέπτες, οι «μουσαφιραίοι» όπως λένε στο χωριό… τίμησαν δεόντως…
Κάθε σπίτι κάθε οικογένεια στο χωριό, έσφαξε τουλάχιστον ένα χοιρινό, και το γλέντι που ακολούθησε θα έκανε την Τρόικα, να φορολογήσει και τον αέρα που αναπνέουμε… αφού οι κάτοικοι και επισκέπτες στα Μακρίσια, το έριξαν έξω, ξέδωσαν για τα καλά, σαν ένα ξέσπασμα κόντρα στα όσα ζούμε όλοι οι έλληνες τα τελευταία χρόνια. Και μη νομίσετε πως το γλέντι τελειώνει εδώ. Συνεχίζεται σε πρώτη φάση έως την Τρίτη που θα λιώσουν τα χοιρινά και κάθε φορά που η εκλεκτή τσιγαρίδα θα βρίσκεται στο τραπέζι κάθε σπιτιού… γιατί στα Μακρίσια, αυτό είναι τρόπος ζωής.
Θανάσης Δάγλαρης Πρόεδρος Μακρισίων
«Κρατάμε το έθιμο που βρήκαμε από τους προπαππούδες μας. Ξεκίνησε επί τουρκοκρατίας, καθώς δεν υπήρχε λάδι και με το λίπος από το χοιρινό, μαγείρευαν. Σήμερα βλέπουμε λόγω κρίσης μειωμένα τα σφαχτά. Όμως ένα χοιρινό το σφάζουν όλοι. Παλιότερα έσφαζαν και δύο και τρία. Ήταν το κύριο φαγητό που προσέφεραν σε έναν ξένο όταν τον φιλοξενούσαν στο χωριό. Άλλωστε τα Μακρίσια είναι από τα καλύτερα και πιο φιλόξενα χωριά της Ηλείας. Αρκετοί εμπορεύονται και την τσιγαρίδα και είναι ξακουστή σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε και τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, προσέχουμε τις γυναίκες θα τις κάνουμε και ένα δώρο το βράδυ, θα έχουμε πιει και ένα κρασάκι, θα έχουμε καλύτερη διάθεση».
Πέτρος Τσολάκος κάτοικος Μακρισίων
«Φέτος υπάρχει λίγο ζόρι λόγω οικονομικών, αλλά κρατάμε το έθιμο. Εγώ έσφαξα τρία χοιρινά, τρώμε, πίνουμε να ξεχνάμε την κρίση. Έχουμε και την γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου, έχουμε και επέτειο με τη σύζυγο… το γιορτάζουμε όπως να έχει. Την Τρίτη θα λιώσουμε και το κρέας για να ετοιμάσουμε το παστό».
Νίκος Ευθυμιόπουλος επισκέπτης από την Ηράκλεια
«Στη θέση που κρέμεται το γουρούνι θα θέλαμε να δούμε και κανά πολιτικό. Ευκαιρία είναι το έθιμο να κρεμάσουμε τους πολιτικούς, να τους χαράζουμε και να ρίχνουμε αλάτι χοντρό. Έτσι μας έφτασαν. Έρχομαι κάθε χρόνο και το γλεντάμε εδώ στα Μακρίσια. Όσο για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, κάποτε είμαστε πολύ ερωτευμένοι, όχι ότι δεν υπάρχει το σκίρτημα τη καρδούλα μας, δεν έχει νόημα η ζωή αλλιώς».
Γιώργος Παρασκευόπουλος κάτοικος Μακρισίων
«Το έθιμο το βρήκαμε από τους παππούδες και τους πατεράδες μας και το κρατάμε. Τα παιδιά μας έχουν ενδιαφέρον. Κρίση ξε-κρίση, ο μεζές είναι καλός, τον κρατάμε όλο το χρόνο, σε κάθε περίπτωση κερνάμε τους καλεσμένους μας. Παρά τα όσα συμβαίνουν και στο χωριό μας με τα σκουπίδια, όλα τα σπίτια σφάζουν από ένα γουρούνι. Κάνουμε πάντα το κουμάντο μας για αυτή τη μέρα».
«Το έθιμο το βρήκαμε από τους παππούδες και τους πατεράδες μας και το κρατάμε. Τα παιδιά μας έχουν ενδιαφέρον. Κρίση ξε-κρίση, ο μεζές είναι καλός, τον κρατάμε όλο το χρόνο, σε κάθε περίπτωση κερνάμε τους καλεσμένους μας. Παρά τα όσα συμβαίνουν και στο χωριό μας με τα σκουπίδια, όλα τα σπίτια σφάζουν από ένα γουρούνι. Κάνουμε πάντα το κουμάντο μας για αυτή τη μέρα».
Σοφία Λεβέντη κάτοικος Μακρισίων
«Καλά περνάμε, όλα καλά. Από παλιά κρατάμε το έθιμό μας, έτσι το βρήκαμε έτσι γεννηθήκαμε, έτσι θα πεθάνουμε και θα το συνεχίσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Μέχρι την Τρίτη έχουμε γλέντι. Αλλά όλο το χρόνο υπάρχει η τσιγαρίδα στο τραπέζι και το γλέντι συνεχίζεται. Αρκετοί πουλάνε στις λάτες την τσιγαρίδα. Είναι ο καλύτερος μεζές, αλλά εμείς μεγαλώσαμε και οι γιατροί δεν μας αφήνουν να φάμε. Σφάζουμε όμως και ακολουθούμε το έθιμο και έτσι».
Γιάννης Παρασκευόπουλος κάτοικος Μακρισίων
«Σφάζουμε το χοιρινό, το ετοιμάζουμε, το αλατίζουμε, το βάζουμε στην καλάθα και σε δύο – τρεις ημέρες το λιώνουμε. Στη λάτα μένει σαράντα μέρες, άλλοι το αφήνουν και περισσότερο. Το μαγειρεύουν με πολλούς τρόπους, όπως με αυγά καγιανά που είναι το αγαπημένο. Και τηγανιτό και αλλιώς… Ότι και να γίνει τσιγαρίδα θα έχουμε να φάμε. Το φτάνουμε από χρονιά σε χρονιά, μέχρι να βγει η καινούργια παρτίδα. Και κερνάμε και τον μουσαφίρη μας».
Τάσος Γκότσης κάτοικος Μακρισίων
«Εμείς δεν το σφάξαμε το ντουφεκίσαμε. Είναι μεγάλα τα ζώα που είχαμε. Το έθιμο το κρατάμε πάντα πολλά χρόνια. Κάποιοι έχουν και έσοδα πουλώντας το παστό που είναι εκλεκτός μεζές. Όλοι σφάζουν, έρχονται και φίλοι μας από άλλες περιοχές και περνάμε καλά».
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ
Ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννης Σπυρούνης και το Ilia Live για το καταπληκτικό ρεπορτάζ και τις φωτογραφίες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου