Ήρωες που πολέμησαν και “έπεσαν” ανιδιοτελώς

Ήρωες που πολέμησαν και “έπεσαν” ανιδιοτελώς

 Αφιέρωμα protinews.gr

Του Κώστα Αντωνόπουλου

Σε μια εποχή που η Ελλάδα κλυδωνίζεται από λογής οικονομικά σκάνδαλα και ατασθαλίες τα οποία οδήγησαν στη σημερινή πρωτοφανή κρίση σε όλα τα επίπεδα, πολλοί πρόγονοί μας πολέμησαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου και έχασαν τη ζωή τους, μαχόμενοι για αξίες και ιδανικά. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Λοχαγός Κων/νος Νικολακόπουλος από τα Μακρίσια, του οποίου ο ηρωισμός αντιπροσωπεύει και τους άλλους πατριώτες της ευρύτερης περιοχής, που σκοτώθηκαν υπερασπιζόμενοι τα ιερά μας χώματα.

Η μνήμη του Κων. Νικολακόπουλου, όπως και των υπόλοιπων ηρώων του χωριού που χάθηκαν σε διάφορες πολεμικές αναμετρήσεις, είναι "χαραγμένη" στους κατοίκους , οι περισσότεροι εκ των οποίων άκουσαν μεταγενέστερα τα πολεμικά κατορθώματα στα οποία ήταν πρωταγωνιστές και δεν γύρισαν ποτέ από το μέτωπο, αφήνοντας πίσω τους μανάδες, γυναίκες, παιδιά και άλλους

στενούς συγγενείς τους. Η μεγάλη πλειοψηφία αναγνωρίζει πως οι πρόγονοί τους, όπως και εκατομμύρια άλλοι Έλληνες, δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή να σταθούν μπροστά από τους επίδοξους κατακτητές για να τους "πετάξουν" έξω από τη χώρα μας, με τίμημα συχνά την ίδια τους τη ζωή που τελικά δεν υπολόγισαν. Βέβαια, όπως σε κάθε περιοχή, υπάρχουν και οι διχογνωμίες σχετικά με τη συμμετοχή ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους σε δραματικά γεγονότα (λ.χ.εμφύλιος) που όμως πλέον κανείς δεν θέλει να θυμάται αλλά και ούτε ποτέ να επαναληφθούν…

Ο Λοχαγός

Η ιστορία του Λοχαγού Κωνσταντίνου Νικολακόπουλου στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, εξακολουθεί να συγκινεί όσους την ακούνε ή τη διαβάζουν , καθώς έχει καταγραφεί σε βιβλία για την περιοχή της επ. Ολυμπίας.Γεννηθείς το 1904 ο ήρωας του πολέμου κατατάχτηκε το 1924 ως κληρωτός στο στρατό όπου γρήγορα διακρίθηκε χάρις στα εξαιρετικά στρατιωτικά του προσόντα, ενώ στη συνέχεια εισήχθη στη σχολή Υπαξιωματικών και το 1933 βγήκε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πεζικού.Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τον βρήκε διοικητή του 1ου λόχου του 34ου Συντάγματος Πεζικού, το οποίο γρήγορα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και του ανατέθηκε η διενέργεια επιχειρήσεων στην κοιλάδα του ποταμού Ζαγόρια.

Μετά από σκληρό και επίμονο αγώνα ο λόχος τους πέτυχε να διώξει τις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις των Ιταλών, από το διάσελο Τσαγιούπι και τα χωριά Λιάρη και Ζεϊ.

Στη συνέχεια προχώρησε σε άλλες επιθέσεις κατά των καλά οχυρωμένων θέσεων των Ιταλών σε βουνοκορφές της Ελληνοαλβανικής μεθορίου, όπου τις κατέλαβε μαζί με άφθονο πολεμικό υλικό καθώς και αιχμαλώτους του εχθρού, τον οποίο  κατεδίωξε μέχρι τις βόρειες πλαγιές του συνοικισμού Κάλια.

Η ραγδαία αυτή προέλαση επέφερε σύγχυση στα αντίπαλα εχθρικά τμήματα που φοβήθηκαν και οπισθοχώρησαν πανικόβλητα. Στη συνέχεια κατά την εαρινή επίθεση των Ιταλών, ο λόχος του μαζί με άλλους λόχους του τάγματός του, κατέλαβαν πολεμώντας υπό ραγδαία βροχή τα υψώματα 1192και 739, ενώ εν συνεχεία ο ελληνικός στρατός προχωρούσε στο Τεπελένι, μαζί και ο Νικολακόπουλος με το λόχο του και τα άλλα συνεργαζόμενα τμήματα. Σε σφοδρή μάχη που ακολούθησε, κατέλαβε το ύψωμα 1143 και αιχμαλώτισε το διοικητή του εχθρικού τμήματος με ολόκληρο το επιτελείο του!

Ο θάνατος

Τη θριαμβευτική του όμως αυτήν πορεία "φθόνησε" φαίνεται η μοίρα του και το ύψωμα αυτό, του στάθηκε μοιραίο…Στις 10 Μαρτίου

1941, ενώ βρισκόταν στο παρατηρητήριο του υψώματος και έδινε πληροφορίες στον αρμόδιο αξιωματικό του πυροβολικού για τις θέσεις του εχθρού, έσκασε κοντά του εχθρικός όλμος, τα αέρια του οποίου τον έπνιξαν και έπεσε νεκρός.Τιμήθηκε με χρυσό αριστείο ανδρείας, πολεμικό σταυρό Α΄ τάξεως, μετάλλιο εξαίρετων πράξεων και προαγωγή επ' ανδραγαθία σε ταγματάρχη.

"Αξίζει ιδιαίτερη τιμή και στο θείο μου αλλά και στους ανθρώπους που χάθηκαν για να υπερασπιστούν την πατρίδας μας. Το ερώτημα όμως που μπαίνει σήμερα μετά και απ' όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη σύγχρονη Ελλάδα, είναι αν τελικά σκοτώθηκαν τζάμπα; Ποια είναι τα ιδανικά σήμερα για τα οποία εκείνοι οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους;" αναρωτιέται ο ανιψιός του ήρωα Λοχαγού, κ.Σπύρος Νικολακόπουλος.

Ονόματα αγωνιστών που δε γύρισαν από το μέτωπο Στο κοινοτικό γραφείο Μακρισίων υπάρχει "κατάστασις εμφαίνουσα τα ονοματεπώνυμα των εν πολέμοις πεσόντων δημοτών της Κοινόιτητας". Σε αυτή την κατάσταση αναγράφονται οι πεσόντες στους διάφορους πολέμους ως εξής:

Κων. Νικολακόπουλος, Ιωαν. Κουτσοπόδης, Ανδρ. Δάγκαρης, Φωτ. Παπαφωτόπουλος, Σωτ. Παπαφωτόπουλος, Βασ. Παρασκευόπουλος, Παν. Μπρίβιδας, Χαρ. Τσιότσιος, Διον. Δελέγκος, Αντ. Πεκιάς, Αθ. Γκότσης, Βασ. Σκασίλας, Γρηγ. Χαρτουμπέκης, Αθ. Κουτσουμπόγερας, Αντων. Φωτεινακόπουλος, Ξεν. Τσούρας, Γεωργ. Ζαχαριάς, Σπ. Μπέρτσος, Ιωαν. Μπαλής, Πολ. Κολέτας, Κων. Γκότσης, Διον. Δαουλάρης, Χαρ. Δελέγκος, Παν. Κουφωλιάς, Γεώργ. Μανιάτης, Θεοδ. Μιχαλόπουλος, Χαρ. Χαρτουμπέκης, Γρηγ. Χατζηφώτης, Νικ. Παρασκευόπουλος, Φωτ. Κουφωλιάς, Δημ. Δημητρακόπουλος, Γεώργ. Παρασκευόπουλος και Γεωρ. Καρνάρος.