Από την εποχή της Τουρκοκρατίας φέρεται να έχει τις ρίζες του το έθιμο της χοιροσφαγής στα Μακρίσια, το κεφαλοχώρι του Δήμου Ανδρίτσαινας – Κρεστένων που δεσπόζει σε μια πλαγιά δίπλα στον ποταμό Αλφειό.
Κάθε χρόνο την τελευταία Παρασκευή πριν από την Κυριακή του Ασώτου και την Τσικνοπέμπτη, το έθιμο αναβιώνει και σε όλο το χωριό ξεκινά το γλέντι. Έθιμο που χαρακτηρίζει την αποκριά στα Μακρίσια, ίσως περισσότερο και από την Τσικνοπέμπτη.
Η χοιροσφαγή αποτελεί μια από τις πιο γνωστές παραδόσεις στην Ελλάδα, για αυτό και κάθε χρόνο αρκετοί επισκέπτονται το χωριό για να συμμετάσχουν στη διαδικασία παρασκευής της παραδοσιακής και γευστικότατης τσιγαρίδας: Σφάξιμο των χοιρινών, λιώσιμο του κρέατος στα καζάνια και τοποθέτησή του στα λαΐνια για μήνες, ώστε να «ψηθεί» η τσιγαρίδα, δηλαδή το παστό.
Αν ξεκινήσουμε από τις ρίζες της παράδοσης τότε πρόκειται, κατά μια εκδοχή, για τον εορτασμό της επιστροφής του άσωτου υιού. Κατά μια άλλη άποψη οι Τούρκοι ως μουσουλμάνοι δεν επιτρεπόταν να τρώνε χοιρινό, αλλά αρνιά και κατσίκια, τα οποία και είχαν αφανίσει στην περιοχή, κάτι που οδήγησε τους ντόπιους στο να εκτρέφουν χοιρινά για να τη φέρουν στους Τούρκους. Έτσι κατάφεραν όχι μόνο να ησυχάσουν από τους Τούρκους, αλλά να δημιουργήσουν και μια πολύ γευστική παράδοση.
Συνηθίζεται για αυτούς που έχουν πολλά γουρούνια για σφάξιμο να ξεκινούν μια μέρα πριν, την Πέμπτη, για να προλάβουν τις ημέρες έως την Τρίτη, ενώ πάλι για τους ίδιους λόγους το λιώσιμο ξεκινά πολλές φορές από τη Δευτέρα.
Συνηθίζεται για αυτούς που έχουν πολλά γουρούνια για σφάξιμο να ξεκινούν μια μέρα πριν, την Πέμπτη, για να προλάβουν τις ημέρες έως την Τρίτη, ενώ πάλι για τους ίδιους λόγους το λιώσιμο ξεκινά πολλές φορές από τη Δευτέρα.
Στα Μακρίσια ψάχνουν αφορμές για γλέντι, καλό κρασί, μεζέδες και κάθε τι που τους κάνει να περνούν καλύτερα τη ζωή τους!
